Apakah kelebihan topeng perubatan pakai buang?

Sama ada anda berada di hospital atau di rumah, topeng perubatan pakai buang amat berguna. Ia mudah dibawa dan memberikan keselesaan terma dan kebolehnafasan. Mereka juga sangat murah. Anda boleh membeli beberapa jenis topeng berbeza bergantung pada keperluan anda, daripada topeng hidung ringkas kepada topeng muka penuh yang lebih canggih. Ia diperbuat daripada bahan seperti silikon dan polikarbonat, dan terdapat dalam pelbagai saiz untuk memenuhi kebanyakan orang.

Kebolehnafasan dan kekonduksian terma pelbagai topeng muka telah dikaji. Pengukuran ini penting untuk reka bentuk topeng pembedahan. Memakai topeng adalah disyorkan amalan di banyak negara. Bagaimanapun, topeng tidak mempunyai bekalan yang mencukupi di kebanyakan negara. Ini mewujudkan keperluan untuk teknologi baharu.

Dalam kajian ini, kami mengkaji prestasi tujuh topeng. Ujian berikut telah dilakukan: (i) kekonduksian terma; (ii) kebolehtelapan udara; (iii) kebolehtelapan wap air. Keputusan menunjukkan topeng kain boleh guna semula mempunyai kekonduksian terma dan kebolehtelapan lembapan yang lebih tinggi daripada topeng pakai buang.

Sebagai tambahan kepada kekonduksian terma dan kebolehnafasan, kami juga menilai pengaruh faktor berikut pada prestasi topeng: (i) ketumpatan bahan; (ii) ketebalan fabrik; (iii) struktur fabrik; (iv) lipatan; (v) membasuh. Semasa ujian, setiap topeng tertakluk kepada empat rawatan simulasi. Fotomikrograf yang terhasil dibandingkan dengan topeng rujukan. Jadual di bawah menunjukkan penurunan tekanan yang disebabkan oleh topeng yang berbeza.

Keputusan menunjukkan bahawa lebih tebal topeng, lebih rendah rintangan udara. Ini tidak berlaku dengan topeng paling nipis. Di samping itu, FE topeng yang telah dibasuh adalah lebih tinggi sedikit. Sebaliknya, ketebalan topeng tidak mempunyai kesan langsung ke atas kecekapan penapisan.

Memandangkan keputusan ujian ini, adalah jelas bahawa topeng pembedahan mesti direka untuk memberikan perlindungan dan penapisan yang baik. Sebagai tindak balas, kajian itu menyerlahkan peranan bahan antiviral dalam topeng. Di samping itu, adalah disyorkan bahawa topeng dipakai hanya untuk masa yang terhad.

Keberkesanan bahan-bahan ini dalam mengurangkan penyebaran COVID-19 juga telah dikaji. Walaupun tidak konklusif, kajian itu menunjukkan bahawa kebersihan diri yang lebih baik dapat mengurangkan risiko penularan COVID-19. Selain itu, orang ramai boleh mendapat manfaat daripada penyimpanan kering dan penggunaan semula topeng.

Rintangan udara sampel D dan E meningkat dengan ketara apabila terdedah kepada penapis. Ini tidak berlaku untuk sampel C. FE sampel D adalah lebih rendah sedikit daripada sampel E.

Topeng pembedahan diperbuat daripada fabrik bukan tenunan yang mengandungi gentian sintetik. Gentian ini pecah semasa haus dan melepaskan mikrofiber ke dalam persekitaran. Dianggarkan topeng muka boleh mengeluarkan 173,000 hingga 16 juta gentian mikro setiap hari.

Para penyelidik melaporkan perubahan dalam komposisi kimia, bentuk dan saiz zarah ini. Luluhawa UV topeng didapati mengakibatkan kekuatan mekanikal berkurangan. Mikroplastik juga dianggap bertindak sebagai pembawa logam berat.

Zarah-zarah ini dibebaskan dalam persekitaran kering dan akuatik. Sesetengah bahan topeng malah masuk ke dalam air tawar. Bahan-bahan ini tertakluk kepada pelbagai keadaan persekitaran, yang telah dilaporkan menjejaskan spesies marin.

Topeng perubatan diperbuat daripada polipropilena. Lapisan luar dan dalam mempunyai jaring gentian diameter seragam. Lapisan tengah terdiri daripada web gentian diameter yang lebih halus. Ia mengandungi antimikrobial, antioksidan dan surfaktan bukan ionik.

Kajian itu membandingkan sifat struktur dan kimia pelbagai jenis topeng perubatan pakai buang. Lapan belas jenama berbeza telah dibandingkan. Lapisan luar mengandungi lebih banyak antioksidan dan penghubung silang. Lapisan dalam mempunyai lebih banyak rasa dan fungsi antibakteria. Lapisan tengah lebih mudah terdedah kepada sinaran UV. Lapisan luar juga mengandungi pelincir dan agen antistatik.

Analisis mikroplastik oleh GC-MS (Kromatografi Gas-Spektrometri Jisim). Kromatogram GC-MS dijalankan dalam metanol. Keputusan menunjukkan bahawa polipropilena mempunyai struktur berserabut tetapi bentuk yang berbeza selepas penuaan UV.

Gunakan tegasan ricih simulasi untuk membebaskan beribu-ribu zarah mikroplastik. Butiran telah dikeringkan dan ditapis melalui membran selulosa. Bahan penapis kedua yang boleh dirawat dengan agen antimikrob sedang dalam siasatan.

Sedikit penyelidikan telah dilakukan tentang bahaya alam sekitar mikroplastik polipropilena dalam topeng perubatan. Kajian-kajian ini mencadangkan bahawa kajian lanjut diperlukan untuk menentukan kesan alam sekitar plastik ini.

Akademi Sains dan Kejuruteraan Kebangsaan mengadakan bengkel mengenai mikroplastik pada Januari 2020. Penyelidik menganggarkan bahawa menjelang 2020 akan terdapat antara 72 dan 31,200 tan mikroplastik di lautan. Kajian itu merumuskan bahawa penggunaan topeng muka pakai buang adalah penyumbang penting kepada pencemaran mikroplastik di lautan.

Pelbagai jenis topeng perubatan pakai buang telah digunakan dalam industri penjagaan kesihatan. Walau bagaimanapun, masih banyak yang tidak diketahui mengenai keselesaan haba peranti ini. Oleh itu, kajian ini memfokuskan kepada pengukuran objektif menggunakan model terma. Ini membolehkan para penyelidik menguji prestasi relatif beberapa topeng. Hasilnya boleh digunakan untuk menentukan sifat kesesuaian dan kefungsian reka bentuk topeng yang tersedia secara komersial.

Satu lagi tema biasa yang berkaitan dengan keselesaan terma topeng perubatan ialah peningkatan suhu kulit muka apabila topeng dipakai. Reseptor kulit lebih sensitif pada muka berbanding bahagian badan yang lain. Ini meningkatkan risiko jangkitan dan boleh menyebabkan peningkatan ketidakselesaan.

Topeng yang ideal mestilah ringan, bernafas dan dapat mengawal suhu badan pemakai. Ini amat penting dalam keadaan cuaca panas, lembap atau melampau.

CDC mengesyorkan menggunakan dua lapisan kain untuk membuat topeng. Ini adalah pilihan yang bijak kerana ia akan mengurangkan fluks haba yang diperlukan untuk mencapai suhu yang dikehendaki. Walau bagaimanapun, bilangan lapisan yang disyorkan adalah lebih rendah daripada bilangan topeng yang digunakan dalam kajian ini.

Anjal telinga pada topeng berlipat tidak anjal terlalu kecil. Gelung telinga tidak boleh laras, menyebabkan ketidakselesaan di belakang telinga.

Jahitan sisi hadapan topeng ditutup dengan elastik silikon untuk mengurangkan gelinciran dan memudahkan pemakaian topeng. Ciri ini amat berguna untuk mengurangkan jumlah udara yang boleh hilang apabila mengalihkan topeng di sekeliling muka.

Gelung telinga pada topeng bukan regangan tidak boleh laras, menyebabkan tekanan tidak selesa pada telinga. Gelung telinga pada topeng berbentuk regangan lapisan tunggal dibina dalam potongan yang mengurangkan masalah ini.

Kajian itu menilai kesan alam sekitar topeng perubatan pakai buang menggunakan pendekatan inventori kitaran hayat. Ia menilai potensi ketoksikan topeng ini, yang mungkin menimbulkan risiko kepada kesihatan manusia dan haiwan. Analisis juga mengukur peluang dan mengenal pasti kekangan merentasi kitaran hayat.

Keputusan menunjukkan bahawa penggunaan topeng pakai buang menimbulkan beban alam sekitar yang lebih tinggi. Oleh kerana penggunaan air dan tenaga yang besar, beban alam sekitar meningkat. Peringkat pengeluaran adalah penyumbang terbesar kepada beban alam sekitar. Peringkat pembungkusan menyumbang 38.3% daripada jumlah AP.

Pengeluaran topeng perubatan pakai buang menjana sejumlah besar sisa tidak terbiodegradasi. Ini membawa kepada pembebasan mikroorganisma patogen dalam persekitaran dan kemungkinan pengumpulan bahan berbahaya dalam sisa. Ia juga menyebabkan kepupusan abiotik dan air tawar, yang memberi kesan negatif kepada ekosistem.

Kebanyakan pencemaran yang dijana semasa pengeluaran topeng perubatan pakai buang berasal daripada logam, yang kebanyakannya dibuang ke dalam air tawar semasa proses pembakaran. Selain itu, CCl 4 dan NOx juga merupakan bahan pencemar utama. Bahan kimia ini terdapat dalam kepekatan tinggi di lautan dan boleh mencemari air bawah tanah.

Sumber ketoksikan yang paling biasa dalam topeng pakai buang ialah karbon tetraklorida (CCl 4 ), halon 1211, halon 1301, dan nikel. Kobalt, berilium dan vanadium juga merupakan logam yang sangat toksik. Penyelidikan menunjukkan bahawa kesan alam sekitar topeng perubatan pakai buang tidak jelas.

Kajian ini menyediakan kes yang berguna untuk penyelidikan lanjut. Ia secara komprehensif menilai kesan alam sekitar dua jenis topeng: pakai buang dan boleh guna semula. Ia menekankan saling kebergantungan kesihatan manusia dan alam sekitar dan keperluan untuk reka bentuk ekologi. Ia juga mengesyorkan bahawa reka bentuk eko harus mempertimbangkan fasa penggunaan.

Analisis menunjukkan bahawa topeng perubatan pakai buang mempunyai kesan alam sekitar yang jauh lebih besar daripada topeng pembedahan boleh guna semula. Ini disebabkan penggunaan bahan mentah yang tinggi dan tenaga yang diperlukan untuk mengeluarkan topeng ini. Walau bagaimanapun, adalah penting untuk menilai keseluruhan kitaran hayat topeng untuk mencari kos alam sekitar yang sebenar.

Topeng FFP2